Galdhøpiggen (2469 m n.p.m.) – najwyższy szczyt Krainy Troli, Norwegii, Gór Skandynawskich, Półwyspu Skandynawskiego oraz Europy Północnej. Góra położona jest około 20km od miejscowości Lom w Parku Narodowym Jotunheimen.

Na szczyt prowadzą dwie drogi. Pierwsza możliwość to organizowane i płatne wejście po lodowcu z przewodnikiem ze schroniska Juvasshytta. Druga możliwość to tzw. droga południowa ze schroniska Spiterstulen. Jako że nie lubię być prowadzony na smyczy i z braku sprzętu do wspinaczki to właśnie drogą ze Spiterstulen wchodziłem na szczyt.

Trasa ze Spiterstulen jest oznaczona czerwoną literą T i prowadzi po kamieniach i głazach, ale nawet i latem możliwe krótkie odcinki po śniegu. Do pokonania jest ponad 5 kilometrów i około 1500m przewyższenia pionowego. Droga na szczyt zaczyna się od przejścia po wąskim moście na rzece. Następnie mijając porozstawiane namioty wchodzi się na szlak. Początkowo wspina się on stromo w górę, potem jest lekkie wypłaszczenie i wejście na wierzchołek Keilhaus Topp na 2355 metrów. Tutaj można dostrzec charakterystyczny szczyt Galdhøpiggen ze schronem na szczycie. Od tego momentu można tej podziwiać rozległy lodowiec Styggebreen, na którym można zauważyć idących gęsiego turystów ruszających z przewodnikiem ze schroniska Juvasshytta. Następnie schodzi się nieco w dół i ponownie podchodzi na jeden z wierzchołków najwyższego szczytu Norwegii. Dopiero podejście na trzeci wierzchołek jest końcowe. Mniej więcej 200 metrów poniżej szczytu wciąż zalegał płat śniegu więc dla ułatwienia ktoś przymocował linę, po której łatwiej było wejść i zejść na dosyć stromym odcinku. Na szczycie znajduje się mały schron z bufetem i pamiątkami. Po raz kolejny pogoda była dla mnie łaskawa na szczycie i mogłem z „Dachu Skandynawii” obserwować najwyższe szczyty Norwegii powyżej 2000m.npm, lodowce i szerokie doliny. Wejście zajęło mi 3h10m, a zejście 2ha15m.

 

Droga na szczyt jest łatwa, ale wymaga niezłej kondycji fizycznej na stromych i długich podejściach. Skandynawowie nie wychodzą w góry skoro świt. Kiedy ja schodziłem koło południa większość turystów nawet z dziećmi dopiero zaczynała podejście. Co prawda nie miałem ze sobą plecaka ani wody (picie ze strumienie na szlaku ), ale nauczony, że wysoko może być zimno ubrałem się w długie spodnie, koszulkę, bluzę i lekką kurtkę rowerową. Bluzę zostawiłem między kamieniami przy szlaku już po dwudziestu minutach podejścia. Kurtkę trzymałem w rękach prawie całe podejście i żałowałem, że nie miałem krótkich spodenek. Dzień jak i całe lato 2014 w Skandynawii był bardzo ciepły. Norweżki wchodzące na górę miały na sobie tylko spodenki i sportowe biustonosze, a temperatura na szczycie wynosiła kilkanaście stopni.

Juvasshytta – prywatne schronisko turystyczne w Norwegii, znajdujące w paśmie górskim Jotunheimen na wysokości 1841m.npm tuż przy jeziorze Juvvatnet. Jest to najwyżej położone schronisko w Norwegii i na całym Półwyspie Skandynawskim. Do Juvasshytta prowadzi najwyższa i najtrudniejsza droga asfaltowa Skandynawii otwarta w 1936 roku. Droga jest płatna i podobnie jak trasa Sognefjellet otwarta tylko latem. Do schroniska można dojechać samochodem lub autobusem z Lom oraz rowerem zaczynając z wioski Galdbygde (okolice sklepu Coop i Campingu) Podjazd ma 15 kilometrów i 1300 metrów przewyższenia. Średnie nachylenie wynosi 9% jednak są miejsca gdzie jest nawet 18%. Kilometr za schroniskiem działa stacja narciarska Galdhøpiggen sommerskisenter.
Ze schroniska Juvasshytta organizowane są wyprawy z przewodnikiem na Galdhøpiggen.

Sognefjellet – bardzo malownicza trasa turystyczna na drodze krajowej 55 o długości 108 kilometrów z Lom do Gaupne w Norwegii. Przecina ona dwa parki narodowe i biegnie pod najwyższymi szczytami Gór Skandynawskich pasma Jotunheimen. Punktem początkowym jest miasteczko Lom, w którym stoi piękny kościół (stavkirke) z XIII wieku. Kościół wyglądem nawiązuje do kultury wikingów. Dachówka wykonana jest w kształcie smoczej łuski, sklepienie przypomina ożebrowanie łodzi wikingów, a smocze głowy wieńczą dach. Koniec trasy to miasto Gaupne, u którego stóp kończy się najdalsza odnoga fiordu Sognefjorden. Fiord ten z kolei jest najdłuższym w całej Norwegii i drugim na świecie. Na trasie znajduje się najwyższa przełęcz drogowa Norwegii o wysokości 1434m.npm w pobliżu punktu widokowego Fantestein oraz tak zwana „pofalowana droga”. Z trasy Sognefjellet odchodzą boczne drogi do Spiterstulen oraz Juvasshytta – z obu tych miejsc można wejść na najwyższy szczyt Norwegii. Juvasshytta to także najwyższa i najtrudniejsza droga asfaltowa Skandynawii. Z wioski Turtagrø prowadzi dodatkowa trasa widokowa i sięga ponad 1300m.npm. Na całej trasie można podziwiać wysokie ośnieżone szczyty, lodowce, wysokie wodospady i liczne jeziorka wraz z potokami o krystalicznie czystej wodzie.